O’z oilamizda hissiy zo’ravonlikka duch kelganimizda, biz hayotimizni osonlashtirish uchun har tomonlama harakat qilamiz. Zo’ravon turmush o’rtoqlardan azob chekayotgan hamkorlar ko’pincha sherigiga birgalikda psixologga borishni taklif qilishadi. Ammo ko’pchilik hafsalasi pir bo’ladi, chunki suiiste’mollik hukm suradigan oilalarda ba’zi terapevtlarning usullari ishlamaydi. Nima uchun bu sodir bo’ladi?

Psixolog va oilaviy munosabatlardagi zo’ravonlik bo’yicha mutaxassis Stiven Stosni bu yordam so’rab kelganlarning shaxsiy xususiyatlari bilan bog’liqligiga amin.

NAZORATSIZ HECH QANDAY TARAQQIYOT BO’LMAYDI

Er-xotinlar maslahati ishtirokchilarning o’zini o’zi boshqarish qobiliyatiga ega ekanligini taxmin qiladi. Ya’ni, har ikki tomon ham terapiya jarayonida muqarrar ravishda paydo bo’ladigan aybdorlik va uyat tuyg’ularini nazorat qila oladi va o’zlarining yaralangan qadr-qimmati uchun aybni bir-birlariga yuklamaydilar. Ammo hissiy zo’ravonlik tufayli yomonlashgan munosabatlarda, hech bo’lmaganda bitta sherik o’zini haqiqatan ham nazorat qila olmaydi. Shuning uchun, er-xotinlar bilan ishlash ko’pincha yordam so’raganlarning hafsalasi pir bo’ladi: zarur shartlar bajarilmasa, bu shunchaki yordam bermaydi.

Psixologlarning er-xotin terapiyasi haqida eski hazillari bor: “Har bir idoraning yonida terapiyaga tortilgan er qoldirgan tormoz izi bor”. Statistikaga ko’ra, erkaklar ayollarga qaraganda 10 baravar ko’proq terapiyani rad etishadi, deb ta’kidlaydi muallif. Va shuning uchun terapevtlar xotinlarga qaraganda erlarga ataylab ko’proq e’tibor berishadi va ularni jarayonga qiziqtirishga harakat qilishadi.