Paradoksal ravishda, lekin ko’pincha ota-onalar bolaga nisbatan o’zlarining siqilishlarini uni sevishlari bilan izohlashadi. Bostirish deganda uning faoliyatini to’xtatish orqali bolaning ehtiyojlarini qondirish taqiqlanganligi tushuniladi. Masalan, ota-onalar bolaga uni sevishini va shu sababli uning ruhiy salomatligi haqida g’amxo’rlik qilishini tushuntirib, sevimli seriallarini ko’rishni taqiqlaydi.
Bolani xohlagan narsani qilishni taqiqlash bilan, ota-onalar uni ehtiyojlariga javob bermaydigan ishni qilishga majbur qilishadi, masalan, uy vazifasi. Agar ayni paytda bola talablarga bo’ysunmasa, unda jazo muqarrar ravishda keladi. Ota-ona tushunchasidagi sevgi quyidagi so’zlar orqali namoyon bo’ladi: «Men seni yaxshi ko’raman va nima kerakligini yaxshiroq bilaman. Shuning uchun siz aytganimni qilishingiz kerak. “
Buni unga aytganingizda bola nimani ko’radi? Qoshlarini qoshlari, og’zi yopiq, g’azabdan ko’zlari bo’rtib turadi. U sizning yuzingizda muhabbatni o’qiydimi? YO’Q. Bola bir vaqtning o’zida nimani eshitadi? U dangasa odam, yaramas, kambag’al talaba va kelajakda u farroshga aylanishi. Bu erda sevgi qayerda? Mumkin bo’lgan teginishlar orasida u eng yaxshi tarzda boshiga urilib ketganda, u o’zini qanday his qiladi? Sevgi deb o’ylamayman. Ammo kattalar bola ularni sevishi kerak deb hisoblashadi. Ammo u buni qanday qilishni bilmaydi! Ota-onalar unga o’zlari qila olmaydigan narsani o’rgata olmaydi. Va ular qanday qilib muhabbat ko’rsatishni bilishmaydi.
Xo’sh, uni bilishi uchun “bolani sevish” nimani anglatadi? Keling, muhabbatning barcha tasavvur qilinadigan va tasavvur qilib bo’lmaydigan ta’riflarini bir chetga suramiz. Men nasroniy ma’noda sevgi haqida gapiryapman, odamni ko’rsam, uni eshitaman, his qilaman, uni mahkumatsiz qabul qilaman va unga chin dildan qiziqaman. Iso Masih qanday qilib ta’qib qiluvchilarni, jallodlarni “yaxshi odamlar @” deb ataganini eslang. Har bir inson sevgiga loyiqdir, chunki u ilohiy mohiyatga ega.
Qanday qilib bola ota-onasi uni sevishini bilishi mumkin? U ularning mehribon yuzlarini ko’rishi, unga murojaat qilingan do’stona nutqni eshitishi, o’zi haqida ijobiy mulohazalarni qabul qilishi, o’zini qiziqtirishi va uni hamma, hatto “qora” ham qabul qilayotganini his qilishi kerak.
Manba:b17.ru