Behruzbek Hamidov
Ma’lumki, har qanday organizm o’zini o’zi boshqarish printsipi asosida ishlaydi . Xavotir olmang, boshqa narsalar qatori, bu ham shuni anglatadi. Har bir inson hayotining har bir daqiqasida o’zi uchun mavjud bo’lgan eng muhim va foydali ish bilan band. O’z imkoniyatlari tufayli ham, mavjud sharoitlar tufayli ham mavjud. Och odam ovqat izlaydi. Kariyerachi uch kishi uchun qattiq ishlaydi yoki ehtimol u fitnalar haqida o’ylaydi. Bolasi yurishdan kechikib qolgan onasi do’stlarini chaqiradi. Va shunga o’xshash narsalar va boshqalar. Agar siz nima uchun u yoki bu narsani qilayotganingizni bilmasangiz, bu hali hech narsani anglatmaydi. Aniqrog’i, bu, ehtimol, hozirgi paytda o’zingizni juda yaxshi tushunmasligingizni anglatadi.
O’zingizni rag’batlantirish nimani anglatadi? Bizga aslida nima kerak emas? Qolganlari bizdan nimani xohlashadi? Hozirgi sharoit uchun eng yaxshi echim nima bo’lmaydi (bizning chuqur, ehtimol ong osti, ishonchimizga ko’ra)? Men siz haqingizda bilmayman, lekin buni o’zimga qilmagan bo’lardim.
Biz – o’z-o’zini boshqarish printsipi asosida – “o’zimiz tomonidan” biz (ko’pincha ongsiz ravishda) o’ylaganimizdek, mantiqiy narsani qilamiz. Va biz ma’nosiz harakatlardan qochamiz. Bizning Dimka (barchasi u bilan boshlagan) ta’mirlashni tark etganligi sababli, u unga haqiqatan ham muhtoj emasdek tuyuladi. Bilishimcha, endi u hashamatli qimmat karnaylarni va (ehtimol) o’g’lini planetariyga olib borishni orzu qiladi. Xo’sh, nega keraksiz ta’mirlash bilan o’zingizni qiynash kerak? Yangi orzu sari olg’a!
To’g’ri, hamma narsa oddiydan uzoqroq. Birinchidan, agar odamlar har doim nimani xohlashlarini to’g’ri tushunsalar, psixologlar va psixoterapevtlar tomonidan mijozlarning sezilarli kamayishi kuzatiladi. Bizning ong ostimiz, qanchalik oqilona bo’lmasin, u ham noto’g’ri ekanligi haqida gapirmasa ham bo’ladi. Ikkinchidan, “istash” va “bajarilgan” o’rtasidagi vaqt kam bo’lmagan savol va qiyinchiliklarni keltirib chiqaradi. Qanday qilib sizning xohishingizni ijtimoiy me’yorlar bilan birlashtirish mumkin (“Va men ta’mirlash uchun gol urgan bo’lar edim, lekin kvartirada bunday mag’lubiyat shunchaki odobsiz!”)? Ichki qoidalar bilan (bu “avval bir narsani tugating, so’ngra boshqasini hal qiling” kabi ko’rinishi mumkin)? Yaqinlaringizning xohish-istaklari bilan (uning qiz do’sti Dimkani qanday yuvganini eshitishingiz kerak edi!), Qolgan o’z xohish-istaklari bilan (ta’mirga ayniqsa ehtiyoj sezilmaydi, lekin allaqachon sarmoyalangan ish juda achinarli!). Demak, bizning bechora Dmitriy xuddi “Bir paytlar oqqush, saraton va pike …” dagi xuddi xuddi ertakdagi kabi o’tiribdi.
Shuning uchun , mening fikrimcha, o’z-o’zini rag’batlantirishning eng yaxshi usuli – bu hech bo’lmaganda o’zingizning tabiiy o’zini o’zi boshqarishingizga ortiqcha aralashmaslik uchun harakat qilishdir . Biz aslida nimani xohlayotganimizni tushunishga harakat qiling. Ushbu istakni boshqa barcha istaklaringiz bilan qanday qilib bog’lash mumkin (va albatta qaysi biri). Tashqi dunyoda nimani manba sifatida ishlatish mumkin va u yoki bu to’siqdan qanday o’tish kerak. Agar bularning barchasi hali bizga unchalik tushunarli bo’lmasa, biz o’zimizga kelgan birinchi “qanday qilib” qilishni majburlashga (undashga) shoshilmasligimiz kerak, shuning uchun biz o’zimizni yanada chalkashtiramiz.
Manba:b17.ru
Izzattillo Islomov
