etilgan ilmiy sharh psixikaning uzoq muddatli mikrodozasi bilan bog’liq bo’lishi mumkin bo’lgan sog’liq uchun xavflar haqida tashvish uyg’otdi. Xususan, tadqiqotchilar surunkali mikrodozalash va yurak qopqog’i kasalligi (VHD) deb nomlanuvchi yurak kasalligi o’rtasidagi mumkin bo’lgan bog’liqlikdan xavotirda.

Mikrodozalash LSD, psilosibin (sehrli qo’ziqorinlarda topilgan), meskalin (ba’zi kaktuslarda uchraydi) va DMT kabi psixik moddalarning kichik, subperseptual dozalarini muntazam yoki yarim muntazam ravishda olishni o’z ichiga oladi. Mikrodozalash tarafdorlari, bu moddalarning yuqori dozalari bilan bog’liq kuchli gallyutsinogen ta’sirlardan qochib, aqliy farovonlikni yaxshilash, mahsuldorlikni oshirish va ijodkorlikni oshirishga olib kelishi mumkinligini ta’kidlaydilar.

Yurak qopqog’i kasalligi yoki VHD – yurak orqali to’g’ri qon oqimini ta’minlashda hal qiluvchi rol o’ynaydigan yurak klapanlariga ta’sir qiluvchi holat. VHD engildan og’irgacha bo’lishi mumkin va ko’krak og’rig’i, nafas qisilishi va charchoq kabi alomatlarga olib kelishi mumkin. Og’ir holatlarda VHD yurak etishmovchiligiga olib kelishi mumkin, shikastlangan yurak klapanlarini tiklash yoki almashtirish uchun jarrohlik aralashuvni talab qiladi.

Olimlar tomonidan ko’tarilgan tashvish ushbu mikrodozali psixikalar va 5-HT2B deb nomlanuvchi tanadagi o’ziga xos retseptor o’rtasidagi o’zaro ta’sirdan kelib chiqadi. Bu retseptor, birinchi navbatda, neyrotransmitter serotonin bilan bog’liq va turli fiziologik jarayonlarni, shu jumladan yurakdagi jarayonlarni tartibga solishda rol o’ynaydi.

Ilmiy sharh 5-HT2B retseptorlarini mikrodozalangan psixikalar tomonidan potentsial faollashtirishga qaratilgan. Ushbu retseptor doimiy ravishda faollashganda, u VHD rivojlanishi bilan bog’liq. Shu sababli, tadqiqotchilar ko’pincha uzoq va muntazam foydalanishni o’z ichiga olgan mikrodozalash vaqt o’tishi bilan ushbu retseptorlarni rag’batlantirish orqali xavf tug’dirishi mumkinligini aniqlashga harakat qilishdi.

Ko’rib chiqishda MDMA (3,4-metilendioksimetamfetamin) bilan birga LSD, psilosin, meskalin va DMT kabi keng tarqalgan to’rtta psixedeliya tekshirildi. Ushbu moddalarning barchasi 5-HT2B retseptorlari bilan turli darajada o’zaro ta’sir qilishlari ma’lum.

LSD 5-HT2B va asosiy maqsadli retseptor 5-HT2A o’rtasidagi potentsial o’xshashligi tufayli VHD uchun potentsial xavfga ega ekanligi aniqlandi. Ba’zi xavfsizlik chegaralari mavjud bo’lsa-da, organizmning preparatni qayta ishlash usulidagi individual o’zgarishlar va dozalash jadvalidagi o’zgarishlar tegishli himoyani ta’minlamasligi mumkin.

Psilotsin 5-HT2B ga 5-HT2A ga qaraganda ancha kuchliroq bog’lanishi va shuningdek, 5-HT2B da agonist rolini o’ynaydi, bu mikrodozalashda LSD bilan solishtirganda nisbatan yuqori xavfni ko’rsatadi.

Meskalinning past kuchi uning 5-HT2B retseptorlaridagi ta’siri bo’yicha aniq xulosalar chiqarishni qiyinlashtirdi. Biroq, bog’lanish yaqinligi va umumiy plazma kontsentratsiyasiga asoslanib, u minimal xavfsizlik chegarasiga ega edi, bu potentsial xavfni ko’rsatadi.

DMT ham minimal xavfsizlik chegarasini ko’rsatdi, ammo uning juda qisqa yarim umri boshqa moddalarga nisbatan xavfni kamaytirishi mumkin.

Ko’pincha ziyofat va klub sahnalari bilan bog’liq bo’lgan MDMA o’rganilgan birikmalar orasida eng yuqori ko’rsatilgan xavfga ega edi. MDMA ham, uning metaboliti ham MDA kuchli 5-HT2B agonistlari bo‘lib, mikrodozalar uchun minimal xavfsizlik chegaralari mavjud. Bundan tashqari, MDMA ning to’liq dozalarini uzoq muddatli foydalanuvchilarda VHD holatlari kuzatilgan, bu uning xavfini tasdiqlaydi.

Tadqiqotchilarning ta’kidlashicha, MDMA bundan mustasno, ushbu potentsial sog’liq uchun xavfni chuqur va ilmiy jihatdan asosli tarzda tekshirishning aniq maqsadi bilan hech qanday tadqiqotlar o’tkazilmagan. Shu sababli, ushbu moddalar haqida umumiy xavfsizlik xavotirlari bo’lishi mumkin bo’lsa-da, ushbu psixikalardan surunkali foydalanish va yurak qopqog’i kasalliklari o’rtasida to’g’ridan-to’g’ri bog’liqlik mavjudligini tasdiqlash yoki rad etish uchun aniq ilmiy dalillar yo’q.

Tadqiqotchilarning ta’kidlashicha, mikrodozalash uchun ishlatiladigan ko’plab kamroq ma’lum bo’lgan psixikalar mavjud bo’lib, ularning har biri o’ziga xos xavfsizlik profiliga ega. Afsuski, bu moddalar haqida kam narsa ma’lum, bu ularning VHD bilan bog’liq xavfini baholashni qiyinlashtiradi. Bundan tashqari, har xil mikrodozalash jadvallari, masalan, har ikki kunda yoki har uchinchi kunda dozalash, mikrodozerlar orasida keng tarqalgan. Ushbu jadvallar kundalik dozaga nisbatan VHD xavfini nazariy jihatdan kamaytirishi mumkin bo’lsa-da, xavfni kamaytirishning aniq darajasi noma’lumligicha qolmoqda.

Qizig’i shundaki, mikrodozlashning tobora ommalashib borayotganiga qaramay, VHD rivojlanayotgan shaxslar haqida keng tarqalgan xabarlar yo’q. Biroq, tadqiqotchilar, bu mikrodozalashning so’nggi paytlarda tendentsiya sifatida paydo bo’lishi bilan bog’liq bo’lishi mumkinligi haqida ogohlantirdi, nisbatan kam sonli odamlar VHD belgilari rivojlanishi uchun etarlicha uzoq vaqt davomida doimiy ravishda mikrodozalash.

“Biz VHD surunkali psixodelik mikrodozalash bilan potentsial xavf degan xulosaga keldik, ammo bu xavfni yaxshiroq aniqlash uchun keyingi tadqiqotlar zarur”, deb yozadi tadqiqot guruhi.